M ile T Buluşması:
Memleketin birinde
gün geçtikçe insanlar arasındaki
çatışmalar büyüyor, zenginler daha zengin oluyor, fakirler daha çok
fakirleşiyor, hastalıklar, kazalar, afetler, kavgalar, düşmanlıklar artıyormuş.
Çare bulmak için toplanılıyor, konuşuluyor, tartışılıyormuş.
Ülke halkı konuşurken çok temel bir ortak noktaları varmış. Yazarken, konuşurken, dinlerken hep sözcükler hakimmiş tüm söylenenlere, bir de tabii resimler, semboller. Sözcükler harflerden oluşuyormuş, sembollerde ise harfler yer buluyormuş.
Ülke halkı konuşurken çok temel bir ortak noktaları varmış. Yazarken, konuşurken, dinlerken hep sözcükler hakimmiş tüm söylenenlere, bir de tabii resimler, semboller. Sözcükler harflerden oluşuyormuş, sembollerde ise harfler yer buluyormuş.
İnsanların bu halini dert eden iki harf buluşmuşlar, ve
toplumun sorunlarını çözmek için hem liderlik hem de kahramanlık yarışına koyulmuşlar. Her ikisi
de kendinin daha üstün olduğunu söylüyorlarmış. Ne kadar önemli kelimeye baş
harfi olduğunu kanıtlamak için de yine sözcükleri kullanıyorlarmış:
M.
Merkezde mütemadiyen
ben varım,
Memlekette, mahallede en ortadayım.
Mesele denmiş, ister sorun olsun ister konunun adına
Mühimimdir, mükemmelimdir, herkes meraklıdır bana.
T:
Tarihteki en önemli
harf benim.
Tapınak Göbeklitepe’de ilk yerim.
Tanrı olmuşum, insan
olmuşum,
Takvim, tarih, tepe, tek başına, topluca derken..